Anja Groot - Wereldkampioen

Het ligt inmiddels al weer een paar dagen achter me maar volledig beseffen doe ik het nog steeds niet. Ik ben gewoon wereldkampioene geworden en dat is best even wennen, geloof dat maar gerust! Al zo lang ik bezig ben met wedstrijden vissen heb ik natuurlijk doelen, of beter gezegd “idealen”. Sinds ik ook WK’s vis is mijn grootste doel altijd geweest om, behalve teammedailles te behalen, ook eens zo’n kampioenschap te winnen. En nu gebeurt het ook nog...

Anders dan anders

Internationaal vissen is iets helemaal anders dan witvissen op onze Nederlandse wateren. Vaak totaal andere omstandigheden, andere vissen ook, kortom alles is anders. Nu vind ik dat alleen maar mooi, maar het maakt het ook heel moeilijk. Ik heb zo ongelooflijk veel geleerd over het vissen onder al die verschillende omstandigheden dat ik er altijd van overtuigd ben geweest dat ik zo alleen maar beter kon worden. Allemaal met datzelfde doel voor ogen.

3x naast het net gevist

Het is me de laatste jaren eigenlijk zeldzaam goed gegaan tijdens de verschillende WK’s. Nu heb ik daar best veel vertrouwen aan over gehouden maar ik heb ook 3 jaar achter elkaar op de eerste dag mijn vak gewonnen en dan ging het toch fout op de tweede dag. Daar kun je soms zelfs helemaal niks aan veranderen. Allereerst zijn er natuurlijk nog veel meer goede vissters aan de waterkant en daarbij heb je niet op iedere plek de kans om zomaar je vak te winnen, zoals 3 jaar geleden in eigen land toen ik op de tweede dag van het WK een kansloze plek lootte. Je moet maximaal goed vissen en het moet dan ook nog eens allemaal goed willen uitpakken. Nu 2 jaar geleden in Slovenie won ik mijn vak en lootte ik op de tweede wedstrijddag zeker geen slechte plek. Wel waren de omstandigheden anders dan op de eerste dag en moest ik wat zwaarder vissen. Ik werd vierde in mijn vak en naast me werd het vak gewonnen, hoewel het verschil helemaal niet zo groot was. Daar heb ik nog vaak aan moeten denken. Ik viste zeker niet slecht maar gewoon net niet goed genoeg op die dag. Ook vorig jaar in Portugal won ik mijn vak op de eerste dag en ging het ook lang goed op de tweede dag. In het laatste uur liep het alsnog mis!

Trainen

Dit jaar, met het kampioenschap in België, had ik de kans om veel te trainen en dat heb ik ook zo goed mogelijk gedaan. De visserij was nu heel technisch en best gecompliceerd. Stijgend en weer zakkend water, steeds wisselende stromingen, scheepvaart die soms het hele kanaal “omploegde” en waarna je op het juiste moment moest bijvoeren. Dan op de zondagen weer geen scheepvaart, kortom gecompliceerd. Tijdens de trainingen ging het soms redelijk, maar tijdens de officiële trainingsweek ging het ook nog zeker niet helemaal top. Wel werd het met de dag steeds beter.

De eerste wedstrijddag

Op de eerste wedstrijddag lootte ik op A10, midden in het kopvak dus. Ik kende dit parkoersgedeelte want we hadden hier getraind. Een hele moeilijke bodem. Ik moest mijn zitkist er een metertje voor verplaatsen maar toen kon ik best redelijk vissen op mijn plek. En dat geldt daar zeker niet voor alle plekken. Dat bleek ook wel want iedereen om me heen zat telkens vast. Ik won mijn vak met 60 vissen en een voor dat water prima gewicht van 4770 gram waarmee ik ook de 1e wedstrijdag won.

Dag 2, een goede stek

Tijdens zo’n kampioenschap heeft ieder land wel een keer een kans op een kopplek of de plek daarnaast. Wij hadden nog niks gehad op de eerste dag dus daarop hadden we nog steeds kans. Ik kon het bijna niet geloven toen Jan terug kwam met voor mij B17, de eindplek in het B-vak. Daar was de eerste dag een 2 gevist en die omgeving was het beste gedeelte van het vak. Nu was er helemaal geen scheepvaart en ging het water maar amper op en af. Ik had een prima eerste uur en had verreweg de meeste vissen in mijn vak. Daarna werd het overal een tijdje erg rustig, ook bij mij. Ik mocht dan een voorsprong hebben qua aantal maar ik had gemiddeld niet zulke grote vissen en Sandra Delien, ook met vakwinst op de eerste dag zat maar 2 plekjes naar links. Zij ving wel minder vissen maar die waren gemiddeld wel iets groter.

Nog een uur vol gas

Zo groot was de voorsprong dus niet en met nog zo’n uur te gaan dacht ik zelfs iets achter te liggen nadat Sandra in een kort tijdsbestek 3 vissen ving die bij elkaar minimaal 1 kilo wogen. Ze was meer los aas gaan bijcuppen en dat besloot ik ook te gaan doen. Ik ving daarna beduidend grotere vissen en ving ook weer een tijdje redelijk goed. Het zou allemaal heel close gaan worden. Ik wist dat ik mijn vak moest winnen want als ik dat niet deed zou ik niet eens het podium halen. Dat bleek achteraf ook te kloppen.

Uiteindelijk won ik met 240 gram verschil mijn vak. Toch was ik nog niet zeker. In het A-vak zat Sarinas Mertens en die had op dag 1 ook haar vak gewonnen en deed dat vandaag weer. Alles kwam dus aan op het totaalgewicht. Toen ik het gewicht hoorde van Sarina wist ik zeker dat ik niet meer ingehaald kon worden. Vraag me niet wat er toen allemaal gebeurde... Maar even later lag ik in ieder geval in het kanaal. Wat een gevoel en wat een ontlading! Zoiets is gewoon niet te omschrijven.

Op dat moment was nog niet bekend wat ons teamresultaat was. We waren vierde na de eerste dag en dat was een prima prestatie. Wel stonden we nog behoorlijk achter op de eerste 3 teams en ik dacht niet dat we dat zomaar gingen overbruggen. Op de tweede dag in totaal 26 punten en ieder land mistte wel wat punten met als resultaat dat het allemaal precies onze kant op viel. Ik kon het amper geloven toen ik hoorde dat we tweede waren geworden. Een zilveren en een gouden medaille, schitterend gewoon!

Ik heb al de gehele week gedacht aan de afgelopen 12 jaar. Wat is het, achteraf gezien, toch allemaal snel gegaan. Natuurlijk, er waren meer dan genoeg slechte momenten en soms ook hele goede maar dit maakt alle opofferingen in een keer meer dan goed. Wat een fantastisch moment!!!